«Το άνισο της ίσης μεταχείρισης των άνισων»

"Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων, έγραψε ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης, και ειλικρινά νοιώθω ότι είναι επίκαιρος όσο ποτέ..  Γιατί πραγματικά λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση των πινάκων διαθεσιμότητας, οι οποίοι θα κρίνουν εν πολλοίς την δουλειά και τη ζωή εμού και πολλών συναδέλφων στο Πανεπιστήμιο,  είμαι αναγκασμένος να τοποθετηθώ απέναντι στη μεγαλύτερη αδικία που έχει προκύψει απέναντι στους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια.. Και αυτή η αδικία δεν είναι άλλη από τη χρήση της «οριζόντιας» αξιολόγησης του ανθρώπινου δυναμικού πασπαλισμένης με την προσπάθεια να των γνωστών κύκλων να διασώσουν τους ανθρώπους που βόλεψαν τόσα χρόνια..

Επειδή θα με ρωτήσετε τι εννοώ με την αναφορά στους γνωστούς κύκλους, προφανώς και αναφέρομαι στην ελληνική πολιτική σκηνή η οποία αφού έχει φροντίσει να παραγράψει πάσης φύσεως αμαρτίες του παρελθόντος ειδικά στο θέμα των διορισμών στο δημόσιο, επιδιώκει να διορθώσει τα «κακώς κείμενα» προπαγανδίζοντας αξιοκρατία, ισονομία για κάθε μέλος της κοινωνίας (τούδε και στο εξής). Τι σημαίνει, όμως, ισονομία όταν οι πολίτες κατατάσσονται πλέον σε «διαφορετικές ταχύτητες»; Πόσο δίκαιο είναι να αντιμετωπίζονται ως  ίσοι με εμάς αυτοί που προκάλεσαν τις δυσλειτουργίες στο δημόσιο, πρόλαβαν να «βολευτούν» και να «βολέψουν» και πλέον απαιτούν με άδικες μεθόδους να μεταρρυθμίσουν το δημόσιο?

Επικεντρώνομαι στο θέμα της άδικης – οριζόντιας αξιολόγησης που είδαμε να εφαρμόζεται περίτρανα στα Πανεπιστήμια. Έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι ο προσδιορισμός των πλεονασμάτων ήταν αυθαίρετος, με πλήρη καταστρατήγηση των διεθνών προτύπων. Επίσης δεν υπήρξε τεκμηρίωση για την εξαίρεση συγκεκριμένων κατηγοριών προσωπικού ή και συγκεκριμένων Πανεπιστημίων αφήνοντας υπόνοιες για τους λόγους για τους οποίους εξαιρέθηκαν.

Τελικά η αξιολόγηση του προσωπικού στηρίχθηκε σε μια ομάδα τυπικών κριτηρίων που δεν συνδέονται με το έργο που παρέχει ο καθένας ξεχωριστά, με τις ιδιαιτερότητες της δουλειάς που προσφέρει, τα επιτεύγματα του και ενδεχομένως και τις τιμητικές διακρίσεις που μπορεί να έχει λάβει..

Έτσι αντιμετωπίστηκαν ως ίσοι εργαζόμενοι οι οποίοι μπορεί να δουλεύουν στο Πανεπιστήμιο τον ίδιο αριθμό ετών, όμως ο ένας να μην πάταγε ποτέ ή να δούλευε ελάχιστα και ο άλλος να εργαζόταν σκληρά και άοκνα με διοικητικό έργο που θα μπορούσε να αποτιμηθεί με ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια.. Έτσι λοιπόν στο σύστημα αξιολόγησης που ακολουθήθηκε π.χ 5έτη σκληρής δουλειάς = 5 έτη τεμπελιάς = 5 μόρια (1 ανά έτος εργασίας).. Κλασσική περίπτωση εξίσωσης «άνισων».

Δεύτερο παράδειγμα η περίπτωση εργαζομένων που συμμετείχαν σε επιμορφώσεις, σεμινάρια και δράσεις επικαιροποίησης των γνώσεων τους ενώ άλλοι προτιμούσαν τη ζεστασιά και θαλπωρή του σπιτιού τους.. Υπάλληλος με 10 σεμινάρια ως επιμορφούμενος + 3 σεμινάρια ως επιμορφωτής= Υπάλληλος με μηδέν (0) σεμινάρια = Μηδέν μόρια.. άλλη μια ισότητα άνισων

Δεν υπήρξε μοριοδότηση για την ύπαρξη εξειδικευμένων γνώσεων ενός υπαλλήλου η οποία τεκμηριώνεται με την παρακολούθηση ειδικών σεμιναρίων που δεν προσφέρονται αντίστοιχα από το ΙΝΕΠ. Με απαραίτητη προϋπόθεση η συνάφεια του περιεχομένου των σεμιναρίων με το αντικείμενο εργασιών του υπαλλήλου. ( Π.χ Ειδικές γνώσεις για την συντήρηση δικτύων-servers, επικεφαλής συστημάτων διαχείρισης ποιότητας, πιστοποιημένος εκπαιδευτής σε συγκεκριμένα γνωστικά αντικείμενα) ή οτιδήποτε άλλο δημιουργεί προστιθέμενη αξία για την υπηρεσία και τον οργανισμό.

Μοριοδότηση για τα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, τις συμμετοχές και τις παρουσιάσεις σε διεθνή συνέδρια και ημερίδες, τη συγγραφική δραστηριότητα ούτε για αστείο. Αν το στοίχημα ήταν η ποιοτική αναβάθμιση των ανθρώπινων πόρων του Δημοσίου, τότε σίγουρα το συγκεκριμένο κριτήριο αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες για την επίτευξη του στόχου αυτού.

Ένα ακόμη απαράδεκτο στοιχείο εξίσωσης των «άνισων» με την ευλογία του ΑΣΕΠ ήταν το γεγονός ότι αρκετοί εκ των υπαλλήλων δήλωσαν κατά το δοκούν προσόντα που δεν έχουν, διαδικασίες μονιμοποίησης ΑΣΕΠ που δεν έχουν περάσει ποτέ, Υπηρεσιακές αξιολογήσεις από τον προϊστάμενο που δεν υπάρχουν ούτε στα συρτάρια τους με αποτέλεσμα να συγκεντρώσουν συν τριάντα μόρια που δεν τους ανήκουν και να σπρώξουν στη διαθεσιμότητα υπαλλήλους με προσόντα που απλά δεν δήλωσαν κουτοπόνηρα, ψευδή προσόντα.. 

Η οριζόντια αξιολόγηση και η επιβράβευση της κουτοπονηριάς ουσιαστικά πριμοδότησε αυτούς τους υπαλλήλους που ποτέ δεν προσπάθησαν, ποτέ δεν εργάστηκαν, και δεν ενδιαφέρθηκαν για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών, αδιαφόρησαν για τις ανάγκες του πολίτη δημιουργώντας μια εικόνα για το δημόσιο που αδικεί αυτούς που δουλεύουν μέσα σε αυτό και συνήθως θεωρούνται τα κορόιδα .. Και οι άνισοι λοιπόν έσονται ίσοι μέσω μιας οριζόντιας αξιολόγησης η οποία αναδεικνύει την αδυναμία ενός κρατικού μηχανισμού να απομακρύνει τους κηφήνες και να επιβραβεύσει αυτούς που δουλεύουν και εξελίσσονται..