Πράσινο Σχολείο και Μέθοδος Project

Η πράσινη οικονομία υποστηρίζεται  σήμερα από ποικίλες δυνάμεις του πολιτικού φάσματος ως η μόνη, ρεαλιστική απάντηση στην υπάρχουσα κατάσταση. Σε έναν κόσμο που ο T.Friedman (2008) χαρακτηρίζει ως καυτό, επίπεδο και πολυπληθή (hot, flat and crowded), η κλιματική αλλαγή, η εξάντληση των φυσικών πόρων που αδυνατούν να καλύψουν την αυξανόμενη ενεργειακή ζήτηση, ο υπερμεγέθης πληθυσμός της γης, η ρύπανση του περιβάλλοντος που υποβαθμίζει αισθητά την ποιότητα ζωής καθιστούν αναγκαία μια πράσινη  επανάσταση  που θα ανοίγει νέα πεδία κερδοφορίας, ικανά για να υπερβεί το σύστημα την σημερινή κρίση του. Όχι τυχαία λοιπόν ο  Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών χαρακτηρίζει την πράσινη οικονομία σαν μία αναγκαία «μεταμόρφωση» για να αντιμετωπιστούν οι πολλαπλές κρίσεις της σύγχρονης εποχής.

Ως εκ τούτου,  η πράσινη οικονομία διακηρύττει τη λήψη μέτρων για την κλιματική αλλαγή, τη μείωση των ρύπων που ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου,  την καλύτερη διαχείριση της ενέργειας καθώς και  την χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Οι ανανεώσιμοι φυσικοί πόροι είναι μη ποσοτικά περιορισμένοι  πόροι που σε αντίθεση με τους μη ανανεώσιμους (τα ορυκτά καύσιμα, τους τόπους αλιείας, τα δάση, την γεωργική γη και το έδαφος)  δύναται να χρησιμοποιηθούν και στο μέλλον, να έχουν δηλαδή αειφορική χρήση.
    Στο πλαίσιο της ανωτέρω θεώρησης  «Αειφόρο Σχολείο» ή «Σχολείο για την Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη» θεωρείται εκείνο το σχολείο που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες προώθησης της αειφορίας που εμπλέκουν το σύνολο της σχολικής μονάδας (Whole School initiatives / approach). Όλη η σχολική μονάδα σε σύνδεση με την κοινότητα, συμμετέχει στο σχεδιασμό, την υλοποίηση και την αξιολόγηση ποικίλων δράσεων ενταγμένων στο πλαίσιο της εκπαίδευσης για την αειφορία.  Στην περίπτωση αυτή δηλαδή, όλο το σχολείο επιδιώκει να λειτουργήσει μέσα σε ένα ριζικά αναμορφωμένο σχολικό πρόγραμμα (ωρολόγιο και αναλυτικό) και αλληλεπιδρώντας με την τοπική κοινωνία, αναλαμβάνει και πραγματοποιεί έρευνες, δράσεις και προγράμματα διεπιστημονικού χαρακτήρα και έρευνες δράσης.

      Όσα σχολεία (ESD-Schools) επιθυμούν να έρθουν αντιμέτωπα με την πρόκληση της πολυπλοκότητας του εγχειρήματος προώθησης της Εκπαίδευσης για την Αειφορία, προτείνεται να πληρούν ορισμένα κριτήρια ποιότητας όπως αυτά που αναφέρονται αμέσως παρακάτω περιληπτικά.

-     Να εμπλέκουν την κοινότητα ως πηγή μάθησης και χώρο δράσης

      -          Να αφιερώνουν τον πρώτο μήνα κάθε νέας σχολικής χρονιάς στον προγραμματισμό των projects  και την οικοδόμηση σχέσεων της σχολικής κοινότητας.
      -          Να εξασφαλίζουν και να παραχωρούν κατάλληλο σχολικό χρόνο για την ανάπτυξη προβληματισμού και διεξαγωγής έρευνας των εκπαιδευτικών στην εκπαίδευση για τη βιώσιμη ανάπτυξη, να αναπτύσσουν κριτήρια ποιότητας και να τα χρησιμοποιούν για εσωτερική αξιολόγηση
  -          Οι αλλαγές που συμβαίνουν στο σχολείο και την τοπική κοινωνία να εκλαμβάνονται ως ευκαιρίες για διδασκαλία και μάθηση καθώς και ως αφορμή για τη συμμετοχή και τη λήψη απόφασης.
    -          Να προβαίνουν σε τακτικό περιβαλλοντικό έλεγχο της σχολικής μονάδας και να επιδιώκουν να αποτελέσουν παράδειγμα προσεκτικής διαχείρισης των πόρων. Επίσης θα πρέπει να διαχέουν τα αποτελέσματα των προσπαθειών τους στην κοινότητα.
-          Η σχολική ατμόσφαιρα θα πρέπει να διαμορφώνεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοεί την ελεύθερη έκφραση ιδεών και προτάσεων και την ανάληψη πρωτοβουλιών.

( Δείτε το βίντεο με τίτλο: Τζων Χάρντυ : Το όνειρό μου για ένα πράσινο σχολείο)

 http://www.ted.com/talks/lang/el/john_hardy_my_green_school_dream.html

Ο Τζων Χάρντυ μας ξεναγεί στο πράσινο σχολείο του, στο Μπαλί, όπου τα παιδιά μαθαίνουν κηπουρική, να χτίζουν, να δημιουργούν (αλλά και το να μπουν σε πανεπιστήμια). Η κεντρική κατασκευή της σχολικής μονάδας με σχήμα σπιράλ είναι κατασκευασμένη από μπαμπού και ίσως είναι και η μεγαλύτερη κατασκευή μπαμπού στον κόσμο.

Η Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα 2010 – 2011: Η «Μικρή» Επιχειρηματικότητα σε Περίοδο Κρίσης

Η Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα 2010 – 2011: Η «Μικρή» Επιχειρηματικότητα σε Περίοδο Κρίσης

http://www.iobe.gr/index.asp?a_id=853

Στροφή στον πρωτογενή τομέα και αλλαγή του μοντέλου επιχειρηματικότητας μέσω της δημιουργίας επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών προς άλλες επιχειρήσεις, αποτυπώνει η Εκθεση του ΙΟΒΕ για την Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα 2010 -2011 και τις επιπτώσεις στη "μικρή επιχειρηματικότητα".

Σε δηλώσεις του ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Γιάννης Στουρνάρας τόνισε πως "είναι θετικό ότι παρουσιάζεται στροφή προς τον αγροτικό τομέα, μέσω της οποίας η Ελλάδα σήμερα αναζητά ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο. Τα στοιχεία δείχνουν ότι κινούμαστε σε κλάδους που παράγουν εμπορεύσιμα και εξαγώγιμα προϊόντα. Είναι ένα θετικό βήμα όπως επίσης και η στροφή στην επιχειρηματικότητα B2B από B2C που ήταν προ κρίσης".

Σύμφωνα με τα στοιχεία μελέτης που παρουσιάσθηκαν από τον καθηγητή Σταύρο Ιωαννίδη, διαφαίνονται κάποια ψήγματα αισιοδοξίας. Συγκεκριμένα αναφέρεται στο επίπεδο εκπαίδευσης των νέων επιχειρηματιών το οποίο βελτιώνεται καθώς είναι ανώτερης - ανώτατης εκπαίδευσης, στην αλλαγή της ηλικιακής ομάδας που αναζητά ευκαιρίες εν μέσω κρίσης, η οποία είναι πλέον η ομάδα των 45-54 ετών από 25-34 ετών που ήταν πριν από λίγα χρόνια.

Επίσης αναφέρθηκε στην κλαδική διαφοροποίηση των προσπαθειών αυτών καθώς και στο γεγονος ότι η χρηματοδότηση αυτών των νέων προσπαθειών εξακολουθεί να γίνεται από τον οικογενειακό - φιλικό προϋπολογισμό και όχι από το Τραπεζικό σύστημα.

• ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ & ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών και η αβεβαιότητα για τη έκβαση της δημοσιονομικής κρίσης επηρέασαν αποφασιστικά την επιχειρηματική δράση, όπως καταγράφεται στην ετήσια έκθεση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) για την Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα (2010-2011).

Αναλυτικότερα, τα αποτελέσματα για την εγχώρια επιχειρηματικότητα υποχωρούν αισθητά και υπογραμμίζουν το κλίμα αβεβαιότητας που επικρατεί στην πραγματική οικονομία.

Η επιχειρηματικότητα "αρχικών σταδίων" φτάνει στο χαμηλότερο ποσοστό της πενταετίας (5,3% από 8,8% το 2009), με τους επίδοξους επιχειρηματίες να αποτελούν την κυριότερη αιτία της πτώσης (2,0% έναντι 4,5% το 2009). Από τα ευρήματα της έκθεσης προκύπτει ότι οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και η αβεβαιότητα για το μέλλον απέτρεψαν σημαντικό ποσοστό ατόμων με επιθυμία έναρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας να υλοποιήσουν το σχέδιό τους.