Βάσεις Εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ στο πνεύμα του Μνημονίου

Εντυπωσιακά και...ταυτόχρονα απογοητευτικά τα δεδομένα της πορείας των βάσεων για την φετινή εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας μας. Είναι προφανές από την ανάλυση των δεδομένων ότι οι υποψήφιοι κινήθηκαν στο να επιλέξουν σχολές οι οποίες είναι κοντά στο σπίτι τους για να μπορέσει η οικογένεια να ανταπεξέλθει στις δαπάνες της «φοιτητικής ζωής» του παιδιού. Έτσι μπήκε σε δεύτερη μοίρα το επιστημονικό αντικείμενο ή η επαγγελματική προοπτική μιας σχολής. Αυτό που φαίνεται ότι θα απασχολήσει ιδιαίτερα τους κοινωνικούς ερευνητές και επιστήμονες τα επόμενα χρόνια είναι η μεταστροφή της «ελληνικής οικογένειας», η οποία δεν επιθυμεί και δεν νοιώθει πρόθυμη να αναλάβει μεγάλα κόστη σπουδών σε μια επαρχιακή πόλη ωθώντας το παιδί στο να ξαναδώσει εξετάσεις προκειμένου να εισαχθεί στην πόλη κατοικίας της οικογένειας. Αυτό είναι λογικό εάν αναλογιστεί κανείς ότι οι συνέπειες της κρίσης, του μνημονίου και του Δ.Ν.Τ., δηλαδή η μείωση μισθών και συντάξεων, η απώλεια θέσεων εργασίας των γονέων, η αβεβαιότητα για το εάν θα μπορούν οι γονείς-εργαζόμενοι να ανταποκριθούν σε δάνεια και υποχρεώσεις καθιστούν την επιλογή τόπου σπουδών το πρώτο και βασικότερο κριτήριο επιλογής. Κατά συνέπεια το να μην "περάσεις καθόλου" ή να περάσεις "Επαρχία" είναι ίδιας βαρύτητας στην αντίληψη του υποψήφιου και του οικογενειακού του περιβάλλοντος
Έτσι είναι συντριπτική η πτώση των βάσεων σε περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ και μάλιστα πιστεύω ότι ουσιαστικά οι υποψήφιοι κατάργησαν από μόνοι τους κάποια ΤΕΙ, γελοιοποιώντας την επιτυχία της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το παράδοξο σημειώθηκε μετά την απόφαση του υπουργείου παιδείας να καταργήσει φέτος τη βάση του 10 και σπουδαστής πέρασε σε ΤΕΙ γράφοντας μόνο το όνομά του. Απίστευτο κι όμως Ελληνικό. Το αρνητικό ρεκόρ ανήκει στο Τμήμα Γεωτεχνολογίας και Περιβάλλοντος του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας με έδρα την Κοζάνη όπου ο τελευταίος εισαχθείς κατόρθωσε να μπει με μόλις 868 μόρια (!) και βαθμό πρόσβασης 0,91, δηλαδή μικρότερο και από τη μονάδα…

Μάθηση και διδασκαλία οικονομικών μαθημάτων

Τα τελευταία χρόνια η διδασκαλία οικονομικών μαθημάτων σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία τόσο για τους άμεσα εμπλεκόμενους στην εκπαιδευτική διαδικασία (μαθητές, καθηγητές, γονείς), όσο και για τους υπεύθυνους σχεδιασμού της εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας. Η αντίληψη ότι τα οικονομικά μαθήματα αλλά και οι διάφορου τύπου εκπαιδευτικές δραστηριότητες, που αφορούν τις οικονομικές λειτουργίες, ενδιαφέρουν μόνο τους εκπαιδευόμενους που θα ακολουθήσουν οικονομικές σπουδές ή θα δουλέψουν σε επιχειρήσεις και οργανισμούς, είναι πλέον ξεπερασμένη και συχνά λειτουργεί ανασχετικά στην προσπάθεια ένταξης των εκπαιδευομένων στην αγορά εργασίας.


Η πλειοψηφία των εκπαιδευομένων, ανεξάρτητα από το αντικείμενο σπουδών ή το επάγγελμα που θα ακολουθήσει, θα εργαστεί στο πλαίσιο μιας επιχείρησης, στην οποία θα πρέπει να εμπλακεί σε διεργασίες, οι οποίες ενδεχομένως απέχουν πλήρως από αυτά που σπούδασε στο πλαίσιο των δευτεροβάθμιων, μεταδευτεροβάθμιων ή τριτοβάθμιων σπουδών του.