Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Το πλαίσιο της διαχείρισης κρίσεων/καταστροφών στην τουριστική βιομηχανία

Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από «μη προβλέψιμες καταστάσεις» που οδηγούν σε γενικευμένο κλίμα αβεβαιότητας και προκαλούν προβλήματα σε παγκόσμιο, εθνικό και τοπικό επίπεδο. Τα προβλήματα αυτά προκύπτουν λόγω των δυσμενέστατων συνεπειών που επιφέρουν στην πορεία τόσο των μεμονωμένων επιχειρήσεων και ατόμων, όσο και στην πορεία της οικονομίας κρατών ανεξαρτήτως μεγέθους και δύναμης. Η προσέγγιση αυτή αποτελεί τον ορισμό για αυτό που αποκαλείται «Κρίση». Η κρίση είναι κάθε κατάσταση που είναι δυνατόν να επηρεάσει τη μακροπρόθεσμη εμπιστοσύνη σε έναν οργανισμό ή ένα προϊόν ή να παρέμβει στην ικανότητα του να συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά (Pacific Asia Travel Association, “ Crisis Management Manual”, 2003).

Ο τουρισμός ως κλάδος δραστηριοποίησης τα τελευταία χρόνια έχει εμφανίσει αλματώδη ανάπτυξη εδραιώνοντας τη θέση του ως μια από τις μεγαλύτερες και κερδοφόρες βιομηχανίες στον κόσμο. Σύμφωνα με τον Ανδριώτη (2008), ο τουρισμός με περισσότερο  από  ένα δισεκατομμύριο τουρίστες να ταξιδεύουν κάθε χρόνο, είναι πλέον μια ευρέως διαδεδομένη δραστηριότητα για τον αναπτυγμένο κόσμο, κυρίαρχη οικονομική δύναμη για πολλά αναπτυγμένα και αναπτυσσόμενα κράτη και σηματοδοτεί σημαντικές προοπτικές για την ανάπτυξη των υπανάπτυκτων περιοχών της περιφέρειας.  Ταυτόχρονα όμως ο τομέας του τουρισμού, είναι ένα εύθραυστο κομμάτι το οποίο επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από διάφορα γεγονότα και διάφορα είδη κρίσεων και καταστροφών που λαμβάνουν χώρα και όχι μόνο στον προορισμό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.Ο τουρισμός αποτελεί έναν από τους πλέον ευάλωτους τομείς οικονομικής δραστηριότητας διότι έντονα ή ακραία καιρικά φαινόμενα, ασταθείς πολιτικές συνθήκες και κοινωνικές αναταραχές μπορούν να επηρεάσουν τη φήμη και την εμπορευσιμότητα ενός τουριστικού προορισμού μέσα σε λίγες ώρες.

Πριν από μερικά χρόνια, τα αρνητικά γεγονότα, θεωρούνταν σπάνια και αντιμετωπιζόταν ως έκτακτα περιστατικά. Ωστόσο, οι εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας δείχνουν ότι υπάρχει ανάγκη να γίνει η διαχείριση κρίσεων αναπόσπαστο μέρος τόσο των πρακτικών όσο και των επιστημονικών εκτιμήσεων. Οι παγκόσμιες κρίσεις στον τουρισμό, αποτελούν ενδείξεις ότι η διαχείριση των προορισμών σε κρίση δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται ως ένα πρόβλημα που περιορίζεται σε λίγους συγκεκριμένους προορισμούς, είναι πλέον ένα παγκόσμιο ζήτημα.

Η καταλυτική σημασία του τουρισμού ως παράγοντας διαμόρφωσης τόσο της κατά τόπων εθνικής όσο και της παγκόσμιας οικονομίας έχει ευρύτατα μελετηθεί από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας, αφού έχει συμβάλει τα μέγιστα στην αναπτυξιακή διαδικασία πολλών χώρων του πλανήτη, μα ως επί το πλείστον των μικρών κι αναπτυσσόμενων. Βασισμένος στην ανάγκη του ανθρώπινου  να αλλάζει περιβάλλον,  να βλέπει καινούριες οπτικές παραστάσεις, να βιώνει διαφορετικές εμπειρίες ο τουρισμός αποτελεί ειδοποιό χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας από δημιουργίας της. Αυτή ακριβώς η καθοριστική εννοιολογικά σηματοδότηση του τουρισμού είναι που τον κάνει ευάλωτο σε μια σειρά εξωγενών παραγόντων όπως η πολιτική αστάθεια και ότι αυτή δύναται να περικλείει.

Η Διαχείριση Κρίσεων (Crisis Management) ορίζεται ως η μεθοδολογία εκείνη που περιλαμβάνει συγκεκριμένο σχέδιο, οργάνωση, καθοδήγηση, και έλεγχο κατά την σημαντική περίοδο ακριβώς πρίν, κατά τη διάρκεια, και μετά από μία καταστροφή, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι τυχόν απώλειες των πόρων ενός οργανισμού από αυτή την καταστροφή και οι οποίοι (πόροι) θεωρούνται άκρως απαραίτητοι για την πλήρη επανόρθωση του οργανισμού αυτού. Κάθε γεγονός το οποίο δύναται να συγκεντρώσει το δημόσιο αρνητικό ενδιαφέρον σε μία επιχείρηση και να δημιουργήσει αρνητικές επιπτώσεις στη χρηματοοικονομική της κατάσταση, στις σχέσεις της με τους πελάτες της ή στη φήμη της ορίζεται ως κρίση.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Πως επηρεάζουν τα γνωστικά σφάλματα τις αντιλήψεις μας;

Οι άνθρωποι συνεχώς συλλέγουν ερεθίσματα από το περιβάλλον και αντιδρούν σε αυτά με τρόπους που θα ενισχύσουν την επιβίωση τους. Έτσι, αντιλαμβάνονται, μεταφράζουν και ερμηνεύουν καταστάσεις, καθορίζοντας παράλληλα και τις στρατηγικές αντίδρασης τους απέναντι σε αυτές με σκοπό την προσαρμογή στο περιβάλλον τους. Οι συναισθηματικές και συμπεριφοριστικές αντιδράσεις επηρεάζονται κατά ένα μεγάλο μέρος από τις γνωσιακές εκτιμήσεις που γίνονται. 
Το βασικό ερώτημα της γνωστικής ψυχολογίας είναι το πώς ένα άτομο αποκτά γνώση. Επάνω στο ζήτημα αυτό, η βασική της θέση είναι ότι, η είσοδος και η επεξεργασία πληροφοριών, που οδηγούν στη μάθηση και τη γνώση, ακολουθούν μια διαδικασία παρόμοια με εκείνη της επεξεργασίας των τροφών κατά τη λειτουργία της πέψης. Με την επεξεργασία αυτή οι γνώσεις μετασχηματίζονται και αποθηκεύονται, για να ενεργοποιηθούν, όταν τις χρειαστούμε. Αυτό σημαίνει ότι για να μετατραπεί η πληροφορία σε γνώση, μεσολαβούν όχι μόνον οι αισθήσεις, οι οποίες φιλτράρουν τα εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά και κάποιες διαδικασίες επεξεργασίας οι οποίες μετασχηματίζουν τα δεδομένα σε γνώση. Οι διαδικασίες αυτές καθορίζονται από τις γνωστικές λειτουργίες, δηλαδή την αντίληψη, τη μνήμη, τη γλώσσα, τη σκέψη και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

Επιχειρηματικότητα και Κοινωνική Κουλτούρα

Η επιχειρηματική ευκαιρία ή η επιχειρηματικότητα ευκαιρίας  μπορεί να προέλθει από τη δυνατότητα να ικανοποιηθεί μια ανάγκη της αγοράς με ένα νέο προϊόν ή από τη δυνατότητα δημιουργικού συνδυασμού υποαπασχολούμενων πόρων, ώστε να παραχθεί ένα καλύτερο προϊόν, το οποίο και αυτό καλύπτει μία ανάγκη της αγοράς (Ardichvili, Cardoso και Ray, 2003). Η ικανότητα του εντοπισμού των επιχειρηματικών ευκαιριών, μέσα από τη νοητική διαδικασία αναγνώρισης της ευκαιρίας, τη διευκρίνιση του ρόλου των επιχειρηματικών δικτύων, την αξιοποίηση της προηγούμενης γνώσης του επιχειρηματία και τη δυνατότητα επίτευξης κέρδους, μπορεί να οδηγήσει τον επίδοξο δημιουργό μιας μικρομεσαίας επιχείρησης στον απαραίτητο προβληματισμό σχετικά με το πώς θα δημιουργήσει τη δική του επιχειρηματική ευκαιρία (Christensen, Madsen και Peterson, 1989).

Αρκετές θεωρητικές προσεγγίσεις διαφοροποιούνται απέναντι στην λογική ότι οι επιχειρηματίες ξεκινούν μια επιχειρηματική δραστηριότητα με κίνητρο μόνο την επιβίωση ή την επιχειρηματική ευκαιρία. Πιο συγκεκριμένα από την ανάλυση της θεωρίας των πολιτιστικών επιχειρηματικών χαρακτηριστικών[i] (Bauhn C. & Neupert K., 2003) και των επιχειρηματικών κινήτρων[ii] (Shane, Locke and Collins, 2003), τεκμαίρεται ότι τα κίνητρα ανάληψης μιας επιχειρηματικής πρωτοβουλίας είναι μια σύνθετη εικόνα που περιλαμβάνει ζητήματα ανάληψης κινδύνων, δημιουργικότητας, ώθησης ατομικής αποδοτικότητας κ.λπ.

Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων παίζει η «κουλτούρα» μιας κοινωνίας στο πλαίσιο της οποίας αναπτύσσεται η επιχειρηματική δράση. Η έννοια της «κουλτούρας» ορίζεται σαν το σύνολο των πεποιθήσεων και των αξιών που μοιράζονται τα μέλη της κοινωνίας, αλλά και οι αναμενόμενες–προσδοκώμενες συμπεριφορές των μελών της απέναντι σε οτιδήποτε αφορά την κοινωνία και απαιτεί μια στάση από τα μέλη της (Hayton, George, Zahra 2002, Herbig 1994, Hofstede 1980).

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Η Στρατηγική Έξυπνης Εξειδίκευσης (Smart Specialization Strategy) και τα πέντε βήματα Εφαρμογής της στις περιφέρειες για την ανάπτυξη Συνεργατικών Σχηματισμών (Clusters)

Ο Συνεργατικός Σχηματισμός – Συστάδα Επιχειρήσεων (Cluster) είναι μία ομάδα ανεξάρτητων, συμπληρωματικών και συν-ανταγωνιστικών φορέων που δραστηριοποιούνται σε συγκεκριμένη βιομηχανική/οικονομική/θεματική περιοχή και σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Τα μέλη αυτής της ομάδας στο πλαίσιο του αμοιβαίου συμφέροντος,  συνδέονται σε μια αλυσίδα προστιθέμενης αξίας, με ισχυρές αλληλεπιδράσεις και ανταλλαγή πληροφορίας/γνώσης/καλών πρακτικών, με κοινούς προμηθευτές ή/και πελάτες, με από κοινού πρόσβαση και χρήση εγκαταστάσεων, υποδομών και υπηρεσιών, και υπαρκτό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε διεθνές επίπεδο. (Κόρρα 2009, Ιεραπετρίτης 2013, Ζυγιάρης 2014, Bourletidis D 2014,  Μπουρλετίδης Κ. & Μπουρλετίδης Δ. )

 Οι συστάδες αποτελούνται κατά κύριο λόγω από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον ίδιο κλάδο δραστηριότητας (οριζόντια clusters) ή σε διαφορετικούς κλάδους της διαδικασίας παραγωγής, ανήκουν δηλαδή στην ίδια εφοδιαστική αλυσίδα (κάθετα clusters).  Οι επιχειρήσεις αυτές ονομάζονται είτε «επιχειρήσεις-εταίροι», είτε «επιχειρήσεις κορμού». Τα clusters μπορούν να οδηγούν συγκεκριμένους παραδοσιακούς κλάδους και να βρίσκονται στην κορυφή της ανταγωνιστικής δυναμικής, παρότι αντιμετωπίζουν έντονο διεθνή ανταγωνισμό από χώρες χαμηλού κόστους.

 

Συμμετοχή στο 5ο Φεστιβάλ Νεοφυούς Επιχειρηματικότητας GRBossible, που διοργανώνει για πέμπτη χρονιά το skywalker.gr

  Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή η συμμετοχή μου στο 5 ο Φεστιβάλ Νεοφυούς Επιχειρηματικότητας GRBossible , που διοργανώνει για πέμπτη χρον...